FUGa z inaczej ukszta│towanym pancerzem kad│uba, nie posiadajacy
dodatkowych k≤│ oraz wyposa┐ony w obrotow╣ wie┐yczkΩ z uzbrojeniem
(pocz╣tkowo tylko w postaci makiety). W zwi╣zku z monta┐em wie┐yczki w│azy
dla za│ogi wykonano w postaci dwudzielnych drzwi po obu bokach kadluba.
Falochron uzywany podczas pokonywania przeszk≤d wodnych sk│ada│ siΩ w
nowym wozie na g≤rn╣ przedni╣ p│ytΩ, a nie pod doln╣ jak w FUGu.
Pojazdy te oznaczono na Zachodzie jako FUG-66. W 1970 r. ujawniono docelowy
wariant wozu, z jeszcze inaczej rozwi╣zanym kad│ubem, uproszczonym
technologicznie, a tak┐e ukszta│towanym aby powodowa│ rykoszetowanie
jak najwiekszej ilosci trafiajacych we± pocisk≤w i opracowan╣ samodzielnie
na Wegrzech wie┐yczke obrotow╣ z karabinami maszynowymi 14,5 mm KPWT i
7,52 mm PKT, zapewniaj╣c╣ k╣ty ostrza│u w pionie w zakresie -5 +30░.
Opancerzenie- z p│yt walcowanych │╣czonych spawaniem o max. grubo£ci 14 mm.
NapΩd wie┐y by│ rΩczny. Prowadzenie ognia w nocy umo┐liwia│y aktywne
przyrz╣dy noktowizyjne. Pojazd ten nazywano pocz╣tkowo FUG-2 (ozn. zach. FUG-70)
potem za£, w zwiazku ze zmiana jego klasyfikacji, zmieniono tak┐e jego
oznaczenie na PSzH-IV (Pancelos Szallito Harcjarmu - transporter opancerzony).
Oznaczenie fabryczne wozu to D-944. PSzH IV jest bowiem przede wszystkim
transporterem opancerzonym, przystosowanym do przewo┐enia 6 ┐o│nierzy
(niemi│osiernie st│oczonych w por≤wnaniu np. do BMP-1, czy BTR-60/70/80)
obok 3 os≤b za│ogi. Miejsce dla desantu wygospodarowano dziΩki rezygnacji
z zajmujacego wiele miejsca wewn╣trz mechanizmu dodatkowych k≤│.
»o│nierze desantu maja do dyspozycji cztery otwory strzelnicze po bokach
kad│uba. Zawieszenie i uk│ad napedowy nie uleg│y zmianie w por≤wnaniu
do FUGa.NapΩd pojazdu to wysokoprΩ┐ny (paliwo- olej napΩdowy),rzΩdowy,
4-cylindrowy Csepel D.414.44 o pojemno£ci skokowej 5517 cm3, ch│odzony
ciecz╣, skrzynia bieg≤w mechaniczna. 5 bieg≤w do przodu, 1 do ty│u.
Poza podstawow╣ wersj╣ powsta│y takze warianty dowodzenia, rozpoznania
chemicznego i radiologicznego oraz sanitarka.
PSzH-IV wprowadzono do produkcji na pocz╣tku lat 70., trwa│a ona do po│owy
lat 80. i w tym okresie wyprodukowano ponad 1000 woz≤w. S│u┐y│y przede
wszystkim w armii wΩgierskiej, w 1991 r. by│o ich jeszcze ponad 900 obok
ok. 500 BMP-1 i ok.150 BTR-70), niepotwierdzony jest eksport do Bu│garii
oraz Iraku, pojedyncze egzemplarze trafi│y podobno tak┐e do Czechos│wacji
(niepotwierdzone oznaczenie OT-66)
